Σε ένα Γυμνάσιο ένα παιδί τσιγγάνικης καταγωγής συνάντησε κάποιον εκπαιδευτικό που του έδειξε έναν λόγο για τον οποίο το ελληνικό σχολείο ήταν χώρος στον οποίο μπορεί να ανήκει και αυτό. Ο εκπαιδευτικός αυτός δεν γνώριζε τη σημασία της πρώτης γλώσσας του παιδιού για την εκμάθηση της δεύτερης, ούτε και τη θεωρία του Jim Cummins. Συνειδητοποίησε όμως...
...τη μεγάλη σημασία που έχει για κάθε μαθητή και μαθήτρια του σχολείου του να νιώθει ότι υπάρχει ένας χώρος για όλους και όλες μέσα στην τάξη. Ζήτησε λοιπόν από το παιδί να του μαθαίνει το δικό του λεξιλόγιο από τη Ρομανί, ανταλλάσοντας έτσι κάθε φορά λέξεις από την ελληνική και την αγγλική γλώσσα, την οποία δίδασκε. Έτσι, το παιδί είχε ακόμη έναν λόγο να πηγαίνει στο σχολείο… μέχρι που μια μέρα η διευθύντρια του σχολείου ανακοίνωσε στο παιδί ότι είχε ήδη μείνει από απουσίες και δεν είχε λόγο να έρχεται πια! Είναι πολλές οι ιστορίες, οι καθημερινές ιστορίες παιδιών που, λόγω γλώσσας, θρησκείας και δύσκολων συνθηκών διαβίωσης, δοκιμάζουν την αδιαφορία, την απόρριψη ή τη σκληρότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. Στον βαθμό που είμαστε συνυπεύθυνοι/ες για το σύστημα αυτό, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τη διαφορά. Είναι πολύ μεγάλη η σημασία της δικής σας συμπαράστασης, ούτως ώστε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε εκπαιδευτικές προτάσεις και υλικά, χρήσιμα για όσους και όσες, μέσα από τα διαβάσματά τους ή μέσα από την καρδιά τους, αγωνίζονται σε καθημερινή βάση να υποστηρίξουν όλα τα παιδιά που φοιτούν στο ελληνικό σχολείο.
