Ημερολόγιο 2016: Πολύγλωσση Θεσσαλονίκη: διαβάζοντας τοίχους, χτίζοντας γέφυρες
Σχεδόν σε κάθε τοίχο της πόλης, σε κάθε παγκάκι και στάση υπάρχει γραμμένη λίγη χαρά, λίγη λύπη, λίγος θυμός ή αγανάκτηση. Όλα μαζί φωνάζουν στους περαστικούς «Είμαι εδώ». Είμαι εδώ, αλλά όχι μόνο. Γιαμ κτου, ισινόμ ακατέ, άσαμ τούκα. Οι δίγλωσσοι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης αφήνουν κι αυτοί μηνύματα στις πρώτες τους γλώσσες, μηνύματα για την αγάπη, το ποδόσφαιρο ή την επανάσταση, ενώ άλλοι επιλέγουν να εκφράζονται σε γλώσσες που εκείνη την ώρα κάνουν δικές τους. Τι θέλουν να πουν;
Στο φετινό ημερολόγιο αναζητούμε και μεταφράζουμε μηνύματα της πολύγλωσσης Θεσσαλονίκης. Το ημερολόγιο αυτό επιδιώκει να μας φέρει κοντά στις γλώσσες των τοίχων της πόλης, αλλά και στις φωνές δίγλωσσων κατοίκων της, αφού κάθε μήνας είναι μήνυμα, γραπτό και προφορικό.
Τα μηνύματα που μεταφέρθηκαν προφορικά εξηγούν κάποιους από τους λόγους για τους οποίους ζούμε στην Θεσσαλονίκη (ή θα θέλαμε να ζούμε). Προέρχονται από συνεντεύξεις που έγιναν στα πλαίσια του πρότζεκτ Multilingual Thessaloniki: Voices of divercity, ενώ δυο μηνύματα μεταφέρθηκαν από τμήματα του προγράμματος ΜΑΘ.Ε.ΜΕ (Ιανουάριος- Αύγουστος) κι άλλα δύο γράφτηκαν για να συνοδεύσουν τις φωτογραφίες (Απρίλιος- Σεπτέμβριος).
Αυτές είναι μόνο 12 από τις εκατοντάδες που έχουν τραβηχτεί τον τελευταίο χρόνο. Όλες μαζί θα παρουσιαστούν σε έναν τόμο μαζί με τις συνεντεύξεις και τις δράσεις των κοινοτήτων της πόλης. Αγαπάμε ότι ανοίγει τους γλωσσικούς μας ορίζοντες κι έτσι, ευχόμαστε στους κατοίκους της πόλης μας να συνεχίζουν να εκφράζονται στις πρώτες τους γλώσσες, ενώ στους υπόλοιπους να συνεχίζουμε να πλουτίζουμε γλωσσικά από τα ερεθίσματα γύρω μας.
Ημερολόγιο 2015: Οι γλώσσες του “σ’ αγαπώ”
Το πέμπτο ετήσιο ημερολόγιο της ομάδας «Πολύδρομο» για το 2015 έχει ως τίτλο του «Οι γλώσσες του σ' αγαπώ» και είναι αφιερωμένο στην οικογένεια. Αν η οικογένεια είναι το σπίτι που μας κάνει να νιώθουμε ελεύθερα (όπως προτείνεται και από την παιδική ζωγραφιά δίπλα), τότε αυτή είναι και ο χώρος όπου όλα τα στοιχεία της ταυτότητάς μας μπορούν να βρουν δικαιωματικά τη θέση τους, έτσι ώστε η σύνθεσή τους να μας απελευθερώνει και να μας ενδυναμώνει στη ζωή μας όπου κι αν βρισκόμαστε. Ξεκινάμε, δηλαδή, από τη θέση ότι η οικογένεια είναι ο χώρος όπου μπορούμε να γιορτάσουμε τη μοναδικότητά μας, τόσο ως άτομα, όσο και ως σύνολο.
Για αυτό το ημερολόγιο ζητήσαμε από οικογένειες να μας περιγράψουν τη δική τους γλωσσική και πολιτισμική μοναδικότητα, να μας ανοίξουν ένα παράθυρο στη ζωή τους και να μοιραστούν μαζί μας κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία για αυτές. Οι δώδεκα μήνες του χρόνου μας ταξιδεύουν σε διαφορετικές συνέργειες γλωσσών, στοιχείων κουλτούρας, διαπροσωπικών και διασπορικών ιστοριών. Οι οικογένειες μας αφηγούνται τις πορείες τους να ξεκινούν, να ενώνονται, να διακλαδώνονται, να απομακρύνονται, να αλλάζουν. Παράλληλα, διαπραγματεύονται την «κοινή» τους γλώσσα, συνδυάζοντας και/ή κατασκευάζοντας δικούς τους κώδικες επικοινωνίας. Αδιαμφισβήτητα, καθεμία από αυτές τις υβριδικές δι/πολύγλωσσες οικογένειες αφήνει το δικό της ίχνος στην έννοια της «οικογένειας».
Ημερολόγιο 2014: Παιχνίδια του κόσμου
Η ομάδα 'Πολύδρομο' στο τέταρτο, κατά σειρά, ετήσιο ημερολόγιό της, επιλέγει ως θέμα το «Παιχνίδι», που μας ταξιδεύει σε διάφορες χώρες και πολιτισμούς, ως ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας. Το «Πολυδρομάκι», η γνωστή μασκότ του ημερολογίου από το 2012, μεγαλώνει και μας συνοδεύει στο ταξίδι παίζοντας, παρατηρώντας και διαπιστώνοντας ομοιότητες και κοινά πολιτισμικά στοιχεία από χώρα σε χώρα.
Έχοντας ως αφετηρία της δράσης του την Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ, το 'Πολύδρομο' επιστρέφει εκεί και «ζωντανεύει» τα παιχνίδια στον φυσικό τους χώρο, σε μια Σχολή όπου το παιχνίδι γίνεται μάθηση και διασκέδαση, εκπαίδευση και δημιουργία. Οι φωτογραφίες από τη δράση αυτή, κοσμούν τις σελίδες του ημερολογίου και θα αποτελέσουν την πρώτη μας περιοδική έκθεση «Παιχνίδια στον Πύργο», όπου θα μπορείτε να ξεναγηθείτε και να απολαύσετε στιγμιότυπα από τη δράση αυτή.
Το 'Πολύδρομο' σας προτείνει να κρατήσετε τις σελίδες του μήνα όπου περιγράφονται τα παιχνίδια και να τις χρησιμοποιήσετε για να παίξετε με τα παιδιά σας, τους μαθητές και τις μαθήτριές σας, τους φίλους και τις φίλες σας, έτσι ώστε το παιχνίδι να μη μείνει «λέξη» και «εικόνα» αλλά, όπως του αρμόζει, να γίνει «διάδραση, αλληλεπίδραση και επικοινωνία».
